Αν κάναμε ένα γκάλοπ αυτή τη στιγμή ανά τον κόσμο και ρωτούσαμε τυχαίες περαστικές ή τυχαίους περαστικούς για το ποιο κρασί θεωρούν το σήμα κατατεθέν αυτής της χώρας, με πρόχειρους υπολογισμούς -και καμία χειρουργική ακρίβεια- θα λέγαμε πως πιθανότατα θα ονομάτιζαν το Ασύρτικο. Το Ασύρτικο, επίσης, ταυτόσημο της Σαντορίνης της πατρίδας του μιας και ευδοκιμεί στα πετρώδη εδάφη και διακρίνεται από τον μεταλλικό χαρακτήρα του. Όμως, το Ασύρτικο μας είναι -ταξιδιάρα ψυχή- και σιγά μην μείνει μόνο εκεί. Καλή και η Σαντορίνη, δε λέμε, αλλά πλέον μπορούμε να συναντήσουμε Ασύρτικα από πολλές και διαφορετικές μεριές της χώρας μας. Καλλιεργείται, λοιπόν, από τη Μακεδονία και τη Θράκη, την Πελοπόννησο και την Εύβοια, την Αττική και κάποια νησιά του Αιγαίου, μέχρι την...

Για την Κρήτη και τις νοστιμιές της έχουμε πει πολλά και ήδη ξέρεις μέχρι τώρα τα περισσότερα, γι’ αυτό σήμερα θα σου κάνω ένα τεστάκι. Θυμάσαι ένα οινοποιείο για το οποίο μιλήσαμε πριν από κάποιες εβδομάδες που έχει έναν χαμό από ετικέτες και προϊόντα;! Του τύπου οκτώ ετικέτες κρασιού, δύο τσικουδιάς, ούζο, παλαιωμένα αποστάγματα, ξίδια και λικέρ; Παραδοσιακά και νοστιμότατα; Ξεκινάει από «Ζου» και τελειωνει σε «-ακης». Πάμε μαζί με μια φωνή είναι ο «Ζουμπερακης». Σου είχα γράψει αναλυτικά για του Ζουμπεράκη τα κρασιά. Κοτσιφάλι, Λιάτικο, Βιδιανό, Ασύρτικο, Θραψαθήρι και Syrah, τα σπάνε σε διάφορους συνδυασμούς μεταξύ τους, αλλά και μοναχά. Σήμερα, όμως, θα ήθελα να επικεντρωθούμε στον μοναχικό αναρριχητή της στρατιάς του Ζουμπεράκη, τον Λαγκό. Μισός Βιδιανό, μίσος Θραψαθήρι,...

Κυρίες και κύριοι, κορασίδες, παλικάρια,υποδεχτείτε τον βασιλιά των βασιλέων των λευκών κρασιών, τοοοο Riesling. To Riesling μας έρχεται από τις παραρήνιες περιοχές της Γερμανίας, η οποία είναι και η πατρίδα του. Η καλλιέργεια του ξεκίνησε από τον Ρήνο δηλαδή. Καλλιεργείται επίσης, σε περιοχές της Αλσατίας και της Αυστρίας, αλλά και της Αυστραλίας. Ντόινγκ! Κι άλλες πολλές χώρες προσπάθησαν να κυριευτούν από την ομορφιά αυτού του ξενόφερτου βασιλιά, αλλά οι καιρικές συνθήκες και γενικά η ζέστη δεν τον βοηθάνε. Θέλει χώρες παγωμένες και αέρα υγρό, γιατί ο βασιλιάς Riesling αντέχει. Αντέχει πολύ. Μα ωριμάζει αργά. Μένει εκεί αγέρωχος πάνω στο αμπέλι και περιμένει αργά και σταθερά να ζαχαρώσει. Οινικά θα λέγαμε πως είναι ιδανική ποικιλία για όψιμο τρύγο. Καμιά φορά την...

Τι σε εξιτάρει περισσότερο από αυτό που έχεις στα σίγουρα; Από αυτό που έχει δοκιμάσει ξανά και ξανά; Από αυτό που έλαμωρέκιαύριομέραείναι; Μα το ξέρεις ήδη… Κάτι σπάνιο, κάτι χαμένο, κάτι μοναδικό, κάτι που μπορείς να έχεις για λίγο και να ευχαριστηθείς πολύ. Κάπως έτσι πρέπει να το σκέφτηκε και ο Γιάννης Βατίστας και να είπε: “Ναι, ρε συ, ας φτιάξω μια κρασάρα, από μια σπάνια και σχεδόν εξαφανισμένη ποικιλία, να γουστάρουμε”. Πήρε, λοιπόν, αυτό το σπανιότατο δείγμα κι άρχισε να το καλλιεργεί στους ιδιόκτητους αμπελώνες του στις πλαγιές της Παντάνασσας, δίπλα στην Μονεμβασιά. Το μικροκλίμα της περιοχής σε συνδυασμό με την ποικιλιακή σύνθεση των αμπελώνων που σε ορισμένες περιοχές βρίσκονται στην αγκαλιά της θάλασσας, είναι η αφετηρία και η...

Ήταν ένα πρωινό, όπως όλα τα υπόλοιπα. Ξύπνησε και τεντώθηκε καλά-καλά, με τα πόδια μπροστά και τη λεκάνη τουρλωτά. Πλησίασε το πιάτο της. Το πρωινό της είχε σερβιριστεί. Μερικές σταγόνες από το λατρεμένο της μυστικό συστατικό στάλαξαν γοργά πάνω στο φαγητό της. “Yummmy, yummy”, σκέφτηκε.  Αφού πήρε το πρωινό της αναπήδησε μέχρι την πόρτα χαρούμενα περιμένοντας τη βόλτα της. Ένα λουρί κόκκινο ασφάλισε στον λευκό της λαιμό. Αφού περπάτησε κάμποσο στον ήλιο, βρέθηκε σε ένα δάσος απαράμιλλης ομορφιάς. Το λουρί απασφάλισε και άρχισε να τρέχει χαρούμενη και συγκεντρωμένη στα ίχνη. Αχόρταγα ρουθουνητά εξερευνούσαν κάθε σπιθαμή του εδάφους. “Μα που μπορεί να είναι;”, αναρωτήθηκε η Έμμα τεντώνοντας τη λευκή ουρά της. Συνέχισε την αναζήτησή της με υπομονή και πείσμα. Φάνηκε σαν...

Domaine du Petit Clocher Το κτήμα έχει ζωή περισσότερα από 100 χρόνια και η οικογένεια Denis έχει επικεντρωθεί στην αποκάλυψη του terroir των αμπελώνων της. Τώρα βρίσκεται στα χέρια της 4ης γενιάς της οικογένειας. Το Domaine du Petit Clocher μεγάλωσε και εξελίχθηκε, μπόρεσε να προσαρμοστεί και να εκσυγχρονιστεί. Οι γυναίκες και οι άντρες της οικογένειας Denis έχουν βάλει ο καθένας το λιθαράκι του στο κτίσμα της ιστορίας του κτήματος. Ο στόχος τους ήταν πάντα ο ίδιος, η επιθυμία να παραχθούν τυπικά και αυθεντικά κρασιά που σέβονται το terroir τους.Ανακάλυψε περισσότερα για κτήμα μέσα από τις ιστορίες του Ανδρέα Γάβρη ΕΔΩ Petit Clocher Anjou Blanc Ένα Chenin Blanc που πιάνει τα 90αρια για πλάκα και που απαιτεί να το περιμένουμε 3-4 χρόνια πριν...

Σας αρέσουν τα παραμύθια; Ελάτε να δούμε μαζί την ιστορία ενός κτήματος που μοιάζει με παραμύθι. Το 1920 ξεκινάει η ιστορία του κτήματος Domaine du Petit Clocher στο Clere-sur-Layon της Γαλλίας με την πρώτη γενιά, ένα ζευγάρι παντοπωλών, που αποφάσισε να ξεφύγει από την συνηθισμένη πρακτική της περιοχής, όπου κάθε οικογένεια καλλιεργούσε ένα στρέμμα αμπέλι για να παράγει το κρασί της οικογένειας. Ο Jules-Emile και η Marie Denis είναι οι οραματιστές που προσκολλούνται στην καλλιέργεια του αμπελιού και χτίζουν μια φιλοσοφία που θα μεταδώσουν στις επόμενες γενιές. Η δεύτερη γενιά, που ουσιαστικά ξεκινάει το 1926 με τη γέννηση του Maurice, θα επεκτείνει το κτήμα. Μεγάλωσε στην οικογενειακή φάρμα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και παρόλο που ήταν ο μικρότερος γιος, ανέλαβε τη...

Αν έχεις επισκεφτεί ποτέ τον Όλυμπο και λατρεύεις τις γεύσεις στις πιο “πειραγμένες” τους version, τότε σίγουρα έχεις επισκεφτεί το Γαστροδρόμιο Εν Ολύμπω, τον μεγάλο μας αδερφό. Αν δεν είχες την τύχη να βρεθείς ακόμη εκεί, επίτρεψε μας να σου κάνουμε μερικές συστάσεις. Το λοιπόν, στους λόφους του Ολύμπου, στη μικρή πόλη του Λιτοχώρου υπάρχει ένα εστιατόριο που δεν μοιάζει με κανένα άλλο: το Γαστροδρόμιο εν Ολύμπω, ένα εστιατόριο ελληνικής κουζίνας με μοναδικό δημιουργικό στυλ. Είναι ένας τόπος για ασυνήθιστες γαστρονομικές περιπέτειες και αχαλίνωτες οινολογικές αναζητήσεις που μέσα στα χρόνια έχει φιλοξενήσει ανθρώπους από κάθε μεριά αυτού του κόσμου, αλλά κι έχει αποκτήσει και πολλούς καλούς φίλους και φίλες για τους οποίους θέλει συνέχεια να έχει μια έκπληξη. Ο σεφ...

Τι μπορεί να φέρει ο αδυσώπητος ήλιος του Αιγαίου με τα λιοκαμμένα του χώματα και τα συχνά του μελτεμάκια; Ω, ναι! Ανεμελιά, καλοκαίρι, νοσταλγία και ΚΡΑ-ΣΑ-ΡΕΣ. Επισκεφτήκαμε ένα νησί που έχει γίνει the place to be τα τελευταία χρόνια και πάθαμε πλάκα με τον γαστριμαργικό παράδεισο που συναντήσαμε εκεί.  Ο λόγος για τη χώρα των Δρυόπων, γνωστή στην αρχαιότητα και από τον Ηρόδοτο ως “Δρυοπίς”, ή αλλιώς Κύθνος από το όνομα του αρχηγού των Δρυόπων. Η Κύθνος είναι μία από τις εγγύτερες -στην Αθήνα- Κυκλάδες με άπειρες παραλίες και θεότρελα τοπία, μοναδικά και άχρονα. Αν βρεθείς εκεί ποτέ δεν ξέρεις αν είναι 1960, 2023 ή 2135. Ο χρόνος μοιάζει, πραγματικά, σχετικός παρατηρώντας και εξερευνώντας τους χρυσαφένιους της λόφους που παραμένουν...

Είχες ποτέ την εντύπωση ότι οτιδήποτε και να έχει φυτρώσει στην Κρήτη για κάποιον μυστήριο λόγο είναι αυτομάτως και πιο νόστιμο; Από τις ελιές, τα σταφύλια και τα βότανα, στο λάδι και το κρασί, η Κρήτη είναι ένας παραδεισένιος τόπος όσον αφορά τη γεύση. Από την εποχή του Ομήρου αναφέρεται ως τόπος μέσα στη θάλασσα που έχει το χρώμα του κρασιού. Τι ποιητικό! Δεν έχει κι άδικο ο Όμηρος. Εδώ και πάρα πολλούς αιώνες το κρητικό κρασί “ζυμώνεται”, κυκλοφορεί και ευφραίνει ανθρώπους διαφόρων πολιτισμών, ενώ ενισχύει την οικονομία του τόπου και την εξωστρέφειά του. Οι σύγχρονοι παραγωγοί της Κρήτης -κρατώντας τις ρίζες της παράδοσης- αφήνουν για λίγο πίσω την ποίηση και δίνουν νέο αέρα στην οινοποίηση. Εμείς αυτή τη φορά...