Για την Κρήτη και τις νοστιμιές της έχουμε πει πολλά και ήδη ξέρεις μέχρι τώρα τα περισσότερα, γι’ αυτό σήμερα θα σου κάνω ένα τεστάκι. Θυμάσαι ένα οινοποιείο για το οποίο μιλήσαμε πριν από κάποιες εβδομάδες που έχει έναν χαμό από ετικέτες και προϊόντα;! Του τύπου οκτώ ετικέτες κρασιού, δύο τσικουδιάς, ούζο, παλαιωμένα αποστάγματα, ξίδια και λικέρ; Παραδοσιακά και νοστιμότατα; Ξεκινάει από «Ζου» και τελειωνει σε «-ακης». Πάμε μαζί με μια φωνή είναι ο «Ζουμπερακης». Σου είχα γράψει αναλυτικά για του Ζουμπεράκη τα κρασιά. Κοτσιφάλι, Λιάτικο, Βιδιανό, Ασύρτικο, Θραψαθήρι και Syrah, τα σπάνε σε διάφορους συνδυασμούς μεταξύ τους, αλλά και μοναχά. Σήμερα, όμως, θα ήθελα να επικεντρωθούμε στον μοναχικό αναρριχητή της στρατιάς του Ζουμπεράκη, τον Λαγκό. Μισός Βιδιανό, μίσος Θραψαθήρι,...

Είχες ποτέ την εντύπωση ότι οτιδήποτε και να έχει φυτρώσει στην Κρήτη για κάποιον μυστήριο λόγο είναι αυτομάτως και πιο νόστιμο; Από τις ελιές, τα σταφύλια και τα βότανα, στο λάδι και το κρασί, η Κρήτη είναι ένας παραδεισένιος τόπος όσον αφορά τη γεύση. Από την εποχή του Ομήρου αναφέρεται ως τόπος μέσα στη θάλασσα που έχει το χρώμα του κρασιού. Τι ποιητικό! Δεν έχει κι άδικο ο Όμηρος. Εδώ και πάρα πολλούς αιώνες το κρητικό κρασί “ζυμώνεται”, κυκλοφορεί και ευφραίνει ανθρώπους διαφόρων πολιτισμών, ενώ ενισχύει την οικονομία του τόπου και την εξωστρέφειά του. Οι σύγχρονοι παραγωγοί της Κρήτης -κρατώντας τις ρίζες της παράδοσης- αφήνουν για λίγο πίσω την ποίηση και δίνουν νέο αέρα στην οινοποίηση. Εμείς αυτή τη φορά...