Λευκός, ξηρός οίνος, βαρέλι 9 μήνες.

Savennières, Ροδανός , Γαλλία. 

Το οικόπεδο Croix Picot φυτεύτηκε το 1961 και αποτελείται από σχιστόλιθο και ψαμμίτη. Χειρωνακτική συγκομιδή σε 3 περάσματα. Παλαιώνει σε νέα δρύινα βαρέλια για 9 μήνες.

___ 

Λαμπερό αχυροκίτρινο χρώμα με χρυσές ανταύγειες. Στη μύτη κυριαρχούν φρουτώδη αρώματα όπως αχλάδι, ώριμο πράσινο μήλο, κίτρα, ροδάκινο και φλούδες πορτοκαλιού. Ακολουθούν νότες μπαχαρικών, αποξηραμένων βοτάνων, μελιού και λευκού πιπεριού.

Μεσαίο, ξηρό και λιπαρό στόμα με υψηλή οξύτητα και ελάχιστες τανίνες. Φρέσκο, ζουμερό και ευκολόπιοτο, με νότες εσπεριδοειδών, χορταριού και ορυκτότητας. Είναι ένα μοντέρνο Savennières με τέλεια ισορροπία! Μακρύ τελείωμα.

Δυνατότητα παλαίωσης 8-10 ετών

Σερβίρεται σε θερμοκρασία 12°C και ενδείκνυται η χρήση καράφας.

Συνοδεύει άψογα λευκά πουλερικά, θαλασσινά και ψάρια με λευκές βουτυράτες σάλτσες. Επίσης θα μπορούσε να συνοδεύσει λαχανικά μαγειρεμένα με τυριά και κρέμα γάλακτος, μανιτάρια, ήπια μαλακά τυριά. Ακόμη, γλυκά, όπως μηλόπιτα, αλλά μπορεί και να σταθεί μόνο του ως απεριτίφ.

___  

Το Château d'Epiré είναι ένας από τους πιο διάσημους και παλαιότερους αμπελώνες της Ονομασίας Savennières. Είναι ένα οικογενειακό κτήμα του 17ου αιώνα.

Η Savennières είναι μια κοινότητα στο διαμέρισμα Maine-et-Loire στη δυτική Γαλλία και είναι περισσότερο γνωστό για την παραγωγή λευκού κρασιού υψηλής ποιότητας. Βρίσκεται στην καρδιά μιας λωρίδας γης 5 χιλιομέτρων κατά μήκος της βόρειας πλευράς της κοιλάδας του Λίγηρα. Οι πλαγιές των λόφων είναι αρκετά απότομες και βλέπουν νότια-νοτιοανατολικά, εκμεταλλευόμενες την έκθεσή τους στον ήλιο. 120 χιλιόμετρα μακριά από τη θάλασσα, ο αέρας του ωκεανού ρέει στην κοιλάδα του Λίγηρα και κάνει το κλίμα πιο θερμό. Το μικροκλίμα και η πολυπλοκότητα του εδάφους δίνουν στο κρασί μια ισχυρή ταυτότητα.

Οι αμπελώνες φυτεύτηκαν στο Anjou κατά τη ρωμαϊκή εποχή όπως και σε πολλές άλλες περιοχές της Γαλλίας. Από τον 9ο αιώνα, τα αμπέλια καλλιεργούνται πιο εντατικά. Τα κελάρια βρίσκονται στην παλιά ρωμαϊκή εκκλησία στο κέντρο της Ηπείρου, ιδιοκτησία της οικογένειας από το 1882 μετά την ανέγερση της νέας εκκλησίας.