Ρετσίνα, orange, Ασύρτικο maceration 100%. 

Λόφοι Καμάρα, Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης. 

Τα στέμφυλα του Ασύρτικου παραμένουν στην ανοξείδωτη δεξαμενή μαζί με τον μούστο για 5 μέρες σε χαμηλή θερμοκρασία. Στη συνέχεια απομακρύνονται τα στέμφυλα, μένει ο πρόρωγος και ακολουθεί η ζύμωση του μούστου σε θερμοκρασία 18º- 21º C για 20 μέρες. Κατά τη ζύμωση προστίθεται ρετσίνι πεύκου υψηλής ποιότητας από τα βουνά της Βόρειας Εύβοιας, σύμφωνα με αρχαία συνταγή. Ζυμώνεται με αυτόχθονες ζύμες, χωρίς καμία άλλη προσθήκη. Στο τέλος της ζύμωσης ακολουθεί αυθόρμητη μηλογαλακτική ζύμωση. Το κρασί στο τέλος απολασπώνεται και μένει για τρεις μήνες στις λεπτές του οινολάσπες. Δε γίνεται πρωτεϊνική σταθεροποίηση, μόνο τρυγική.

___

Χρώμα λαμπερό, πορτοκαλί και λίγο θολό (δεν έχει γίνει πρωτεϊνική σταθεροποίηση). Έντονη εκφραστική μύτη με ένα δάσος από κέδρους που γειτονεύει με ένα λεμονοδάσος κι από κοντά ένα λιβάδι με ανθισμένα βότανα.

Στο στόμα όλη η ελληνική ύπαιθρος μαζεμένη. Όλων των ειδών τα κίτρα, λίγο πορτοκάλι, λίγο νεράντζι, λίγο περγαμόντο και πολύ φρέσκο λεμόνι, φρέσκος χυμός, λεμονανθοί, φύλλα λεμονιάς. Βότανα (θυμάρι, ρίγανη, δενδρολίβανο) λίγες απαλές τανίνες και πολύ νόστιμο ρετσίνι.

Πλούσιο στόμα με οξύτητα μάλλον υψηλή πολύ καλά ενσωματωμένη σε ένα αρμονικό σύνολο. Τελειώνει όμορφα με τα λεμονάτα αρώματα του στόματος, κίτρινα φρούτα, ώριμα φρέσκα βερίκοκα, βότανα και την απογείωση δίνει η μαστίχα.

Εμφιαλώνεται με φυσικό φελλό για βέλτιστη παλαίωση. Ιδανική θερμοκρασία σερβιρίσματος 12-16^οC.

Συνοδεύει άψογα φρέσκα θαλασσινά, ψαράκια τηγανισμένα, λευκά κρέατα στη σχάρα. Ταιριάζει όμορφα με πιάτα μαγειρεμένα με λεμονάτες σάλτσες, σάλτσες φρούτων με τζίντζερ και καυτερές σάλτσες. Συνδυάζεται όμορφα με ζυμαρικά με τρούφα ή άγρια μανιτάρια.

___  

Ο Δημήτριος Κιουτσούκης με τη βοήθεια και την έμπνευση της οικογένειας του φύτεψε 110 στρέμματα αμπελώνα στις πλαγιές της Μυγδονίας στη Β.Ελλάδα, κοντά στη Θεσσαλονίκη, σε μια περιοχή φημισμένη ήδη από την αρχαιότητα για τα ποιοτικά της κρασιά. Ο Δημήτρης (χημικός μηχανικός) και η κόρη του Σταυρούλα (γεωπόνος-οινολόγος) συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση, παθιασμένοι με τις αρχές της περμακουλτούρας.

Οι χαμηλοί λόφοι, τα ιδιαίτερα μικροκλίματα που υπάρχουν στον αμπελώνα -χάρη στους βορειάδες που έχει η περιοχή όλο το χρόνο- και η ποικιλομορφία του εδάφους (από αμμοπηλώδες μέχρι και σχιστολιθικό) δίνουν μοναδικά κρασιά με δυνατότητα παλαίωσης.

Ήδη από την αρχή, στον αμπελώνα εφαρμόζονταν αποκλειστικά οι μακραίωνες παραδοσιακές τεχνικές της οικογένειάς. Χειρωνακτικό κλάδεμα-τρύγος-καλλιέργεια του εδάφους, χρήση βοτάνων σε σπρέι για προστασία, λίπανση μόνο με κομπόστ και κοπριά, μόρφωση σε κύπελλο.  Βασικός κανόνας είναι: όσο λιγότερες επεμβάσεις γίνεται ώστε να μην παρεμποδίζουμε τη δουλειά της φύσης.

Δεν προστίθενται εξωγενώς ζύμες, ελάχιστες μεταγγίσεις, ωρίμαση των οίνων στις λεπτές οινολάσπες τους, ελάχιστο έως καθόλου φιλτράρισμα, χρήση μόνο παλιών βαρελιών κτλ. Ο κύριος στόχος είναι η παραγωγή αυθεντικών ζωντανών κρασιών, με τις ελάχιστες δυνατές παρεμβάσεις, ώστε αυτά με τη σειρά τους να εκφράζουν το terroir και τη φιλοσοφία του οινοποιού τους. Τα κρασιά ξεχωρίζουν για το πλούσιο και πολύπλοκο αρωματικό τους προφίλ, το οποίο εξελίσσεται και αλλάζει με την πάροδο του χρόνου.